Opowiem wam jej historię.

Cześć, tu Marysia. Chciałabym przedstawić wam mój własny światopogląd, oraz barwy w postaci wydarzeń, jakie malują mój świat. Siedemnastolatka, mająca metr sześćdziesiąt, jej oczy były odblaskiem bezchmurnego nieba, a włosy delikatnie opadały na ramiona, nadając blask swojego koloru. Pasją, której bezwarunkowo się oddawałam, jest taniec. Parkiet i mnóstwo luster to oaza mojego prawdziwego charakteru. Zaczynając tańczyć moje emocje opadają. Tworzę swój własny świat. Świat tańca. Moi rodzice pochodzą z dwóch, naprawdę ułożonych rodzin. Oboje byli świadkami niejednej patologii, jaka panowała w tym mieście. Jak również w zakresie ich majątku, co któryś dzieciak żebrał na coś. Mieli jednak twarde serca, gdyż nawet odrobinę miłości nie potrafili skierować w stronę tych biednych osób. Czym one były winne swojemu losowi? Jakim człowiekiem trzeba być, aby odrzucić takich ludzi? Od przedszkolnych lat chciałam być inna, chciałam dawać tym wszystkim potrzebującym jak najwięcej pomocy i być dla nich oparciem, jakiego nie otrzymali od najbliższych. Z czasem udawało mi się to bez zarzutu, do czasu, w którym poznałam Jego. Ciemnookiego chłopaka, z full capem na głowie i spodniach z krokiem po kolana. Na pierwszy rzut oka - był taki sam jak wszyscy, ale kiedy dogłębnie pozwoliłam sobie przejrzeć Jego duszę, ujrzałam w nim małego chłopca, którego ten brudny świat przerósł, nie mogąc sobie w żaden sposób poradzić. Sięgnął po narkotyki, gdyż nie miał innego wsparcia, o jakie wręcz krzyczał błagalnym wzrokiem. To właśnie tamten dzień zapoczątkował całkowitej odmianie mojego życia. Ta miłość trwała wiecznie, a ja byłam mu wierna do końca. Nie myliliśmy się przyrzekając, że będziemy trwać przy sobie, aż po grobowe deski - bo tak właśnie było, kiedy ostatnia została przybita, moje serce mocniej zabiło. To jego głos, mówiący: "Ja Ciebie też".

Shoocky.